AĞAÇ

Kýrlarýmýn köylerimin þen süsü
Fadime’nin Keziban’ýn bakracý
Deryalarý aþan Nuh’un Gemisi
Binlerce kuþ dallarýnda kiracý

Kapýmýz o, bastýðýmýz eþik o
Bebelerin sallandýðý beþik o
Yemek yerken soframýz o, kaþýk o
O bahþetti bize bunca aracý

Çocuk iken çelik çomak oynadýk
Salýncaklar kurduk yine doymadýk
Yanýmýzdan asla ýrak koymadýk
Her bir iþte kullandýk biz aðacý

Odunuyla soðuklardan korunduk
Kulübeler evler kurduk barýndýk
Ýpliðinden bez dokuduk sarýndýk
Yine ondan yaptýk türlü ilâcý

Yapraðýyla ilk insaný giydirdi
Çiçek açtý çeþit meyva yedirdi
Sýcak günde gölgesinde yatýrdý
Çevirmedi ona koþan muhtacý

Kâhi oldu Süleyman’ýn kasasý
Kâhi ise peygamberin âsasý
Talebenin kalem kitap masasý
O gösterdi doðru yolu amacý

Kaðný olur tepesinde getirir
Sedir olur üzerinde yatýrýr
Tabut olur mezara da götürür
Ýnsanoðlu aðaçlara duacý


(Kadýköy / Ýstanbul - Nisan 1974)

Zekâi BUDAK
Sosyal Medyada Paylaşın: