sen son sahilin ýssýz atlas çiçeði ve sevdaya bakire dilek taþýydýn ne kadar deniz varsa üstüne akardý, fýrtýna ve coþkulu dalgalarla ama düþmezdi yüreðine beklediðin o tek damla, ýslanmazdýn sen kurumuþ umut tarlalarýnda, sabahsýzlýðýn akþam yýldýzýydýn…
çünkü kalem.., seni henüz tanýmýyor, bütün þiirlerini boþluða yazýyordu ve yazýlan her þiir sanki, mevsimi erken biten yaprak gibi dalýndan düþmeden sararýp-soluyor ve kayboluyordu...
..., senin yaþadýðýn her þehir baþka gelirdi üstüne, bu þehir daha baþka ama sen sokaklarýný adýmlamaktan, ölümden kaçar gibi kaçardýn bilsen bile çare olamayacaðýný, yüreðine yapýþmýþ yalnýzlýðýna adressiz davetiye gönderirdin, hiç tanýþamadýðýn köþe baþlarýna…
çünkü kalem.., aklýna getirmeden, bir gün seninle karþýlaþma ihtimalini kurþun damlasýyla imzalýyordu, yazdýðý her dizenin sonunu þiirin dalýndan düþme sebebi, kim bilir bu damlalardý belki...
..., senin daðlarýn patlardý her sabah, ardýnda sevda masalým saklý dediðin ama o masal tek satýr okutmazdý sana, uçsuz bucaksýz boþluðunda yüreðini toz duman sarardý, daha çok ortasýna düþerdin gecenin öyle kýyamet kopardý sonra, geldi sonunda sonsuzluðun sonu derdin…
çünkü kalem.., solmayacak bir þiir yazmak için hala kelebekleri bekliyordu oysa mevsim körler mevsimi, zamanýn asasý ise paslý zemberekti iþte böyle yaþanýyordu ve benim de senden hiç farkým yoktu...
....,
Cevat Çeþtepe
Derken günlerden bir gün Afrodit; odaya girdi, perdeleri açtý, güneþ içeriye doldu, yataðýnda uyumakta olan oðlunun saçlarýný okþadý. Ve yumuþacýk “anne” sesiyle: -Hadi uyan Eros, bak yeni bir gün baþladý bile dedi. Eros annesine gülümseyerek yarý uykulu gözlerini araladý, güne baþlamak için el yordamýyla sadak ve oklarýný ararken o an pencerenin önünden nereye konacaðýný çok iyi bilen bir çift kelebek havalandý, uçtu….uçtu……
Sosyal Medyada Paylaşın:
uzungemici Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.