Araf

daðýtýrým hüznümü yorgun kuþlarýn kederleriyle soluklu soðuk
kentin ana caddelerine insanlar dolar duraklarda telaþlý bekleyiþ
korkularýn da ötesinde yaþamda kalma tutkusu sarar binalarý gri
güneþ seker yüzlerden o buruk beyazlýk acýtýr üþümüþ duygularý
aðlatan bir yalnýzlýktýr serçeler kýrlangýçlar kýþa hazýrlanýr gibi durgun
samimi olmak gibidir ölümü istememek belkilere býrakmak düþüncesizce
sabahsa eðer çöpçülere mutluluktur sýcak pidenin buðusu sen yaðmura daðýnýk
kýldan ince kýlýçtan keskin gülümser saksýlar pencerelerden anlarsan sen anlarsýn
sadece ben susarým kimbilir akþamsýz güneþli bir arafla sýmsýký



kaðan iþçen...
Sosyal Medyada Paylaşın: