Kavuşmadan Ayrılmak

doðru düzgün konuþamadým caddelerle bugün
ilk akþam telaþýyla akýyordu genç bir kýz
kendi hayallerinden çok tozunda sokaðýn
bunu ilk ben anladým
soluk soluða bir baþlamaksýz sonlanýþý
bencilliðin kör sarhoþluðunda nahoþ
uç noktalarda bir içe kapanýþý
yine bugün evimin kapýsýndayken konuþmadým içimden
sarýþýn bir ölüm güzelliðiydi Ekim yalnýzlýðým
sus pus ilk defa rahatýný bozmak istemedim
eski ev sesleri aktý gözlerimden
aðlamadým...

ýrak koþuþturmacalarla uyanýyorum her alalýk
çocuklukta direnmeyi hasta duvarlara anlatmakla yükümlü
ve son bir gayret sürgit aþklara
iyimser arkadaþlýklara niyetlenerek her þarkýda
yaratýlmýþ hiçbir tarihi boþ býrakmadan
öðlen sonu aydýnlýðý yakarken alnýmý
kamaþan gözlerimle arýyorum sade bir geliþi
kavuþmak provalarýyla geçiyor tüm ömrüm
ama nedense her seferinde kavuþmadan ayrýlýyorum
aðlamýyorum...



kaðan iþçen...
Sosyal Medyada Paylaşın: