Sus konuþma...
Ayýrma benden gözlerini
Ýzin ver doya doya bakayým
Býrakma ellerimi, sýký sýký tut.
Ýki dakikada olsa kendimi sana doðru býrakayým
Konuþayým, konuþayým
Sende her zamanki gibi dinle
Yüzünde o kendine has gülümsemen ile.
Hatýrlar mýsýn seninle içtiðimiz çaylarýmýzdaki muhabbeti;
Sen üzülme diye yaptýðým delilikleri.
Ne kadar güzel gülerdin.
Baþka bir güzel bakardý ,
O zaman bile gözlerin
Tabi asiliði de altta kalmazdý
Ama bilirdim beni kýrmak istemezdin
Çünkü sende beni,
Benim seni sevdiðim kadar severdin bilirim.
Ne olur üzme þimdi kendini,
Ýndirme o güzel gözlerini.
Sakýn akmasýn o gözlerden yaþ ben gidiyorum diye
Büzülmesin dudaklarýn arkamdan.
Gün olur özlemin sýðmazsa yüreðine.
Haykýr o zaman gökyüzüne
Martýlar anlatýr seni bana merak etme
Hani herkes diyordu sende kýzýyordun ya
O bizi unutmaz ,beni unutmaz vefasýz deðildir
Sevginin de sevmenin de ne olduðunu bilir.
Unutma bunlarý,
Seni de unutmayacaðýmý.
Sen ki benim kalbimin kuzey kapýsý
Sen ki benim nesli tükenmiþ delikanlý kýzým
Sen ki benim mutlu ol diye kactýðým
Sen ki...
POSEDION’UN OÐLU