SÖZ TOMURCUKLARI
intihar mevsimine gebeydi düþler
gözlerimizde þiddetli geçimsizlik
ömür çizgisinde silinmiþlik
geçip gittin yokluðuna kavrulurken sular
gittin aklýmdan paçalarýn ýslak
ses/sizliðin dikenleri batarken rüyalarýma
otobüs pencerelerine asýldý yüzüm
kim dokunur gözlerinin yeþil panjurlarýna
bil/sen
kaç devran gözü döndü bakýþlarýmýn
nasýlda sen oldum dibine kadar
bu kadar çýtkýrýldým mýydý duygularým
yoksa sen mi bastýn damarýna
tanýyamazdýn saçlarýmdan akmadan beni
yüzümde yaðmur çisentisi
önce yollarý sildim gecenin karasýnda
sonra içimdeki zifiri süpürdüm
nedir bu dilimdeki tutukluk
sesiz harflerimin parmak uçlarýnda yürürken kalemim
býraksam yaðacak kör kütük üstüne
seslendim diþlerimin arasýndan
bir-az da-ha kal-san
þimdi gece tekinsiz
gitme/sen güneþ doðsa, kýþ bitse
þehrin sükunetine yýldýzlar düþse
bir sevgili gömülse
geçmiþ son deminde yýðýlsa anýlarýn üstüne
iki beden bir yalnýzlýk kollarým da
götüreceklerse adresini baþka þehirlere
yemin ediyorum batýracaðým içimden geçen tüm gemileri
yýllar geçtikçe azarmýþ acýlar
yalancý bir günbatýmý sýrrýný silerken dudaklarýnýn
martý hýçkýrýðýndaki þarkýyý geçirip üzerine
gidecek misin yine de
bugün de dün olacak nasýl olsa
hep dün de mi kalacaðým
geçmiþse senin adýn býrak sende kalayým
susmak için geçtim þehrinin kýyýsýndan
dilimin altýndan fýrlayan çýðlýðýn
istesem de geçemedim önüne
örtemedi dudaklarýmý kýrýlan ellerim
bileklerimde cinnet mevsimi çizikler
bedduaya diz kýrmýþ zihni bulanýk kelimeler
þiir bastý geceyi
dudaklarýma iliklenen baþ harflerin
sökülür yüreðimin ilmikleri
dudaðýmýn ucunda kývrýlýrken yalnýzlýk
gitmeye yeminli mi baharýn sancýsý
kaybetmiþ ücrasýný halsiz söz tomurcuklarý
askýntý aklýma filizlenen harfler
yeminleþirken düþmeye iki damla söz çukura
misafiriydin yüreðimin
efkara yenikti masallar
gün lekesi sürerken ellerin tenime
demedim deme
paranoyaklaþtým yine bu gece
kirli sakallý ölüm öptüm dudaklarýndan
kýpýrtý/sýzdý tebessüm
gözlerime perdelenirken bakýþlarýn
gidiþini gömdüm kahvenin telvesine
bir yol çizdim ikimiz için fincanýn yüzüne
sahip çýk istedim ruhumun eylemsiz günlerine
en derine açtýðýn yara kapandýkça
kaldýrýyorum kabuðunu her seferinde
anladým ki seninle seviyorum kanamayý
aðlamak istiyorum düþüremiyorum gözlerimi
bu kadar kör saðýr mýydý kýyamadýðým yüreðin
birkaç cümle süzülürken evin gri duvarlarýnda
bir çift yeþil sürüyorum dudaklarýmýn çatlaðýna
gelincik kýrmýzýsý yankýyý býrakýrken gökyüzüne aymazlýðým
patlak bir balonun aðýrlýðýnda gidiþin düþtü aklýma
sýklaþtý adýmlarýn
sen köþeyi dönerken yarýmlaþtý bakýþlarým
inledim mi yoksa çilelerimi çatýrdadý
tutuþurken avazýmdaki kibrit kokulu benliðim
tekrar sana düþemeyecek kadar yaralýydý
tehirli trenlere bilet kes benim için
yürürken yüreðim ardýn sýra
döküldün kül rengi saçlarýmýn gölgesinden
sahibi olamadýðým bir hikayenin kahramaný kalýrken adým
þemsiye tut aklýma bak sensiz nasýlda ýslandým
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.