Yavaþ yavaþ büyürsün, Önce çocukluðun gider. Büyüdükçe sahiplenirsin herþeyi, Içindeki hevesin gider. Herþeyin olur, kendinden baþka. Senden koca bir sen gider. Elinde tutamazsýn zamaný, Avuçlarýndan kayýp gider. Gün olur, devran döner. Aynadaki güzelliðin gider. Yürürken bir sokaðýn ortasýnda, Hesabýný tutmadan aþýk oluverirsin. Göðüs kafesinden yüreðin gider. Korkarsýn sevmeye, cesaretin olmaz. Sevdiðin bir baþkasýna gider. Kararýr hava, kimseler olmaz yanýnda. Sen durursun, gölgen gider.
Her þarký mý aðlatýr insaný? Bütün filmler böyle hüzünlü mü biter? Kimse kalmaz mý yanýnda, Dudaðýndaki sönük sigaradan baþka. Herkes mi gider?
Sosyal Medyada Paylaşın:
ömer muhtar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.