Birgün diyorum sevgili bir gün,
Uðrunda gençliðim söner,
Karþýnda hasretle yazdýðým dizelerim biter,
Karþýna yaralý þair yazan bir mezar çýkar,
Ýþte o zaman anlarsýn,
Baygýnlýk çöker kirpiklerine,
ve bendeki sen, neymiþ o zaman anlarsýn...
Yalanlarla kurduðun bir temelin üstüne,
Piþmanlýklarýn katlarýný çýkarsýn o an,
Karþýmda titreyip diz çökersin,
Karanlýk düþlerine perde çekersin,
Üvey bakýþlarýný dikersin mezar taþýma,
Serilip yol gibi topraðýma,
Bir insan uðruna ölmek neymiþ, o zaman anlarsýn...
Sen gittikten sonra,
Þiirlerime acýlarý ekledim,
Bir zaman sonra,
Çöküp kaldý bedenim yerlerde,
Bir deprem gibiydi gidiþin!
Söylesene sevgili,
Senden baþka kimsesi olmayan birinden nasýl esirgedin kendini!
Oysa hayata yeniden baþlamalýydým
"Baþaramadým"
Çünkü senin gözlerine "aþk"
Varlýðýna " Hayat " demiþtim,
ve insaný insandan öte sevmek neymiþ, þimdi anlarsýn...