“””KANLI ANEMONLAR”””
Þimdi geceleri rüyama düþen bir demet anemon,
Ve bu düþüþle yangýn yeri kalbim,
Ellerimde mor renkli anemonlarla kâbusa koþuþum,
Dalgalarýn üflediði lir sesli rüzgârlarla gelen ayrýlýk,
Ayrýlýkla savrulan küller…
Þarkýlarýn kuytularda bir yerde eþ zamanlý çýðlýklarý,
Ansýzýn firar eden gözler,
On iki havari Kudüs’ün kalbine deðdi
Ben ölümü istedim, akþam ezanlarýnda,
Babil’de memat, Tebriz’de hayat,
Kalbine deðdi Kudüs’ün on iki havari…
Ve ellerinde anemonlar, karula yakalý denizciler
Camadan kamçýsýyla nur yüzlü âþýklara deðen,
Hüma’nýn kanatlarýnda ölüme uçtular,
On ikisi de hallerinden memnundular…
Abosa!!!
Diþbucak aðacýnýn sert yapraklarýnda can çekiþen sevdalýlar,
Duyun anemonlarýn tazelediðini,
Tatlarýnda bir farklýlýk var meyvelerin.
Kalbimin polenlerinde gezdirdiðim kelebeklerin kýsa ömürleri.
Ve kýbleme deðen uzun zülüflerinin
Kanlý gözyaþlarýndaki safilik.
Sepiyolit, beyazlýðýný avuçlarýma serp,
Kanlý anemonlarla içimin sahillerine inen,
Duy! Âþýklarýn ümitsizliðini,
Ellerinde kuru yapraklarla gezen,
Yeþert artýk umutsuz çiçekleri…
Opaktan elbisenle ezip geçme beni…
Kanlý anemonlarýn hayat kaynaðý,
Sen duy sesimi…
KEFaret
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.