Acýlarýna alýþýr insan, Yalnýzlýðýna da. Ama bir gün çaresiz kalacak, Soluksuzca duvara bakacak, Gölgesiyle konuþacak, Umutlarýný yitirecek Ve ölecek!
Bir gün düþlerini yitirecek hayal kurarken. Çünkü hayalin sonu yalnýzlýk, Hatanýn sonu yalnýzlýk, Hayatýn yolu yalnýzlýk!
Yalnýzlýk, Ölümüne bir savaþtýr. Bakalým kim kazanacak? Yalnýzlýk mý, Kendin mi? "Kimse!" der gibi kalp...
Sonu yoktu yalnýzlýðýn, Daha da çok olacaktý. Ve biz kendi yalnýzlýðýmýzda kaybolacak’týk. Ve yitirecektik cümlelerimizi.... Ve de bizler kendi yitirdiðimiz cümleleri dolduracaktýk! Sosyal Medyada Paylaşın:
baris78 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.