Her beden içindeki þaire dönmek için çabalýyor
her ruh kýrgýn kelimeler coðrafyasý
geçmiþe zincirlenmiþ köpekler gibiyiz
belki de bir saniye öncesine ölmekle
yarým býrakýlmýþ bir þiir cümlesi kadar mutsuz
anlamsýzýz
Þehirler ve devrimler aþýk sadece sokak lambalarýna
onlar da patlamamýþsa aydýnlatýyor yalnýzlýklarý
bir hücre nefes alýp veriyor gibi
mektuplar uçuþurken gölge filizleriyle
kaç kadýn seviþiyor
yada kaç anayasa deðiþiyor bilmiyorum
inanýn ki inanmýyorum Tanrýya
adým oy çokluðuyla yokluk
Tomar tomar hýrslar komedyasýnda
lirik kýrýntýlara aþýk tutunuyorum
etimiz kemiðimiz iki dirhem aþýk
Damlalarla akýyor mürekkep yaþlarý
sayfa çýkmazlarýna
küsüratý çöplere kusuyoruz ve savaþlara
yalanlara, kinlere, kadavralara
bir iþkence sahnesi inceleniyor
bir sübyana tecavüzse masum bakýyor yarýnlara
gen haritasýnda inkar ediliyor insanlýk
Paçayý kurtarmaya çalýþan köpekler gibiyiz bazen
ne düþündün diye sorguluyorlar
hiç diyorum hiçliði düþünüyorum, gülüyorlar
sararmýþ diþlerle çektiriliyor hatýra fotoðraflarý
kareler siyah beyaz, fayanslar soðuk
Çok soðuk
Yüzleri aðarmýþ çocuklar iniyor sanýyorum daðlardan
bir yýlan gibi uyumayý unutmuþluðumdan uyanýyorum
çoktan sabah olmamýþ ülkemde , çýngýraksýz
oysa ki ne çok özlemiþtim dün, kumrularý ve serçeleri
harfler kokuyordu gökyüzü boþluklarýnda
taze keder kokusuyla gökkuþaðýna koþan yaðmur sonralarý misali
karanlýksýz
Anlamsýzýz, çok anlamsýz...
.