koca þehrin karanlýðýnda tek bir sokak lambasý aydýnlatýyordu ruhumu... ne oldu bilinmez kör kuyulara ip býraktý sanki ..... gömüldü ýþýðý sulara... ben dipsiz, sen aþkýmla edepsiz ben bir ekiyordum o on veriyordu ne oldu kimse bilmiyordu aþk döndü yüzünü karanlýða ben kýsmetsiz aþk sahipsiz sözler kifayetsiz sen her zamankinden hýrçýn her gidiþinde daha merhametsiz tüy düþse bedenime acýr tenim yorulur yüreðim yollar bulurum dikensiz hayat dolarken yüreðime ecel büyütürdün ellerimde ümit boynunu bükerdi çaresiz
Uçuk Sosyal Medyada Paylaşın:
Uçuk Şair Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.