Sayrı

"ömrümün geri kalanýna"

sevdik
çok sevdik
öyle çok ki körkütük yalnýzlýðýmýz oldu
kýrmýzý yaralar açýldý yüreðimizde..



iç kanamalý bir sayrýlýktý bu ihtilâl biliyorsun
kýrgýn yanlarýmdan tut hadi adýmý sayýkladýðýn günlerin hatýrýna
içime uzanan ne kadar sürgün varsa sana ait
uçurumlarýma yaslan istersen
yokluðundan yapýlmýþ bir çocuk bakýyor yüzüme
iþte bu yüzden diyorum ki;
uykularýmda faili meçhul bir kabus olarak kalacaksýn..



kimsenin bilmediði anlamadýðý kýnadýðý bir aþktý bizimkisi
kime sorsam içimden geçen çýkmaz sokak..
sana benzeyen bir þehir buldum þimdi
bakma çocuk olduðuma sensizde büyür(d)üm !
içime saplardým senli þiirleri
her þairin bir katili var nasýl olsa
þiir yazanýn önünden geçilmez fetvalarý verir
niyet ederdim otuzüç kere senin rýzan için ölmeye
en fazla bir mevsim aðlar(mýþ’lý geçmiþ zaman)arkasýndan bu aþkýn
üzgün-üm özleme ayarladýðýmýz saatler adýna..



yokluðumuzu rehin aldýk biliyorsun!
ömrümden nefes çalarak
ne kadar yaþarsýn.. yaþarým.. yaþarýz..
kaç barikat yýktým hatýrlýyor musun.?
kaç ölüm var içimde
nerden bilirdim ki yüreðimden düþüp yalnýzlýðýmý kanatacaðýný
paris tren rayýna taþ koyacaðýný
taþ baðlayýp aþkýmýza
içimize ren atacaðýný..





ertelenmiþ zamanlarý resmederken gözlerin
bir sözünle (lebbeyk) ateþe versem de bu þehri

sen yine de (bana) git sevgili.!
son yalnýzý biz olalým bu kentin...








Sosyal Medyada Paylaşın: