Güneþin doðduðu yere yürüyorum
Ardýmda koca bir hayat,
Yüreðimi kanatan acýlar,
Bir umut aydýnlanýr diye ufuklar
Güneþin doðduðu yere yürüyorum.
Yeþeren dallar kesiliyor bu bahçelerde,
Volkanlar yüreðimde kaynýyor,
Her þarapnel yarasý bir krater gibi
Savrulan külleri içimizi yakýyor.
Çýlbýrý kopmuþ köpekler dolaþýyor þehrin sokaklarýnda,
Gökyüzünde yeni doðmuþ yýldýzlar vuruluyor
Peçe çekiliyor güneþin yüzüne,
Cennetin sokaklarý karanlýkta kalýyor
Kader bu deðil, canilerin tertibi
Cennetle cehennem arasýnda çizilmiþ sýnýrda yaþýyorum.
Bu dünyaya açýlmýþ cehennemin kapýlarý
Küçük bir çocuðun dünyasý yýkýlýyor
Parayla satýn alýnýyor cennetin baðlarý
Cennetin sahipleri cehenneme sürülüyor.
Hangi hattat yazmýþ kader denen yazgýyý,
Fidanlar meyve vermeden kýrýlýyor
Tanrýnýn adaleti yok mu bu mahkemelerde?
Analarýn yürekleri yanýyor.
Güneþin doðduðu yere yürüyorum
Karanlýktan deðil karanlýk emellerden korkuyorum.
Mustafa bertan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.