Depremler geçirdi yüreðim, Yýkýlmýþ duygularýn altýnda Ezildi ömrüm. Ölümün pençesinde Çýrpýnan serçe gibi Kan gölünde yüzdürüldüm. Cehennemi yaþýyordum Mendebur yaralar içinde. Buz tutmuþtu elim ayaðým , Can çekiliyordu ayak uçlarýmdan Islak gözlerimi açtýðýmda. Bir hayâl gibi, Bir masal gibiydin, Aniden kýþ bitti bahar geldi, Çiçeklerim açýverdi gönül bahçemde, Canýma candýn,ömrüme ömür. Sen de mi vefasýz çýkacaktýn, Sen de mi býrakýp kaçacaktýn, Baþkaydýn hani, Çok farklýydýn, Derdime dermaným olacaktýn, Sen de mi yalancý çýkacaktýn, Sen de mi tarihe karýþacaktýn, Makus talihime býraktýn ya beni, Þimdi acýlarýmla niþanlanýp, Ecelle mi düðün yapacaðým?
Mehmet Zafer
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet ZAFER Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.