... Ben deðildim, ellerin kadar uzak þehirlere kürek çeken... ... Ýçimde bir fýrtýnanýn sessizliði Çakýlý kalýnca beynimin orta yerine Mahsunlaþan evliyalar dolaþýrdý Çoðalan göz bebeklerimde
Sarhoþ olmadým hiç bir zaman Bir fiske bile vurmadým Ayaðýmý ýsýran karýncalara Avuttum içimde kalp kuþlarýný Ýçli içli dövündü Tanýdýðým tüm mezar taþlarý
Annem kadar uzaktýn bana Yakasý açýlmýþ urbandan içeri giren ýþýklara aldýrmadan Siyah saçlarýný dolardým parmak uçlarýma
Ziyanlýðýmýn bir anlamý olmalý Mesela durmadan aðlamalýyým Gülmeyi bir sonra ki aylara yaymalý Kursaðýma düþen aþkýn içinde kalmalýyým
Parantez açýyorum Çok mutluyum aslýnda Nazar boncuklarýný sýraladým Sýradaðlara, bulutlara, yaðan yaðmura Ve senin için ýslanan kirpiklerimde Çoðalan umutlara
Daha evvel okumadýðým kitaplarýn sayfalarýnda buluyorum kendimi Kambur bir kedi fýrlýyor kelimelerden Siyah bir martý sesini akort etmeye çalýþýyor Annem bu sefer kesin ölmüþ Topraðý hala taze kokuyor Elimde bir dua okuyorum Yüreðimin Fatih(a)sýna yas tutarken
Soluk benizli embriyolar düþüyor içimden Saçlarýna kaderin ilk dizelerini takýyorum Aðlamak, hüzün ve aþk Alýn çizgileri hep taze kalacak Ýnce bir yol geçip gidecek hayallerinden Ve hiç býkmayacak oturuþlarým Merdiven baþýnda seni bekleyen bizin gözlerinden ...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ülviye Yaldızlıı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.