-hanidir kelimeler de küstü anlamlarýna bahar diyorlar kara kýþlara oluk oluk kan döküyorlar barýþ söylemleri altýnda ekber allah adýna...-
ben susarken ne kadar gelecek geçti ele ne kadar geçmiþ gitti elden... kaç top dövdü topraðý kaç can çýktý bedenden bu tuzu kurular savaþ çýðlýðý atarken...
ki bilemedim konuþsam ne gelirdi elden
bu cehalet denen heyula dolaþýyorken tepemizde ve her halükarda silivri’yi gösteriyorsa ok yönünde vay ki vay halimize böyle her muhalefet halliceyse niyazilikten...
hoþ niyazi olmak da evladýr ya omurgasýzlýktan amma bir babam var on yýldýr muzdarip solundan bir ben bir bastonu olmasa utanacak varlýðýndan
bir de oðlum var hak getire babasýndan var ile yokun arasýna sýkýþýr olmasam...
iþ bu halde bana dert olsa da susmam bilirim ki onlara dert olacak konuþsam
amma bir isyan / ki kaynýyor yüreðimde ha döküldü dö-kü-le-cek diþlerimin arasýndan !
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülşen Destanoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.