Sensizliðin ertesindeyim ey yâr,[
Daðýldýk bitti diyemedim,
toparladým senden kalanlarý heybeme,
seni aradým hiç tanýmadýðým yerlerde,
Bulamadým.
Kararan havaya inat seni aradým savrulan rüzgârlarda,
Oysa kimse uðramamýþtý buralara,
kokun dolaþmamýþtý bu semalarda,
Ben suskun,
Yokluk hýrçýn,
Acýlar büyük,
Hiç bilmediðim bir adrestesin þimdi,
çýkmaz sokaklara gömmüþsündür benden kalan yüreðini,
Yüreðime yaktýðýn ateþ bile üþür oldu gittiðinden beri,
Canýmda saklýyorum seni,
Sen gölgenle yarýþmak nedir bilirmisin ey sevgili,
Sen yanýk bir yürekle koþturmak,
Sen heybe dolusu acýyla dolaþmak nedir bilirmisin,
Bir annenin yavrusunu taþýdýðý gibi.
Yokluðun rahminden sol yanýma düþen yâr,
Bu kadar ihanet biriktirmek nedendir avuçlarýnda.
Suçlu bendim, duyuyormusun sevgili,
Halâ sendeyim bilesin..
Halâ yetim kalmýþ bir aþký okþuyor avuçlarým,
Ben sendeyim ey sevgili,
Nefesin nefesimdedir bilesin..