bin kenti býrakacak kadar yalnýzlýk biriktirdim insanlýðýmda þimdiye kalan bir sen güzeldin tüm eskilerden çoðalýp gelen...
vicdaným zamanla uzlaþmayacak hiç gerekirse yokluðunla uzlaþýrým sýradaðlarýn bittiði noktada içinde sürgit bir belirsizliðin...
üzgün güz aylarýna hevesli bir dizede durup durup adýný arýyorum umudumun yaðmur bulutusun geliþin ayrý gidiþin daha ayrý hüzünlü...
insan her þeyini kaybettiði an sevinir aþktan ve ayrýlýktan arta kaldýðýna paylaþýlmayan çýrýlçýplak bir içerisizlikte dýþarýda kalýr hep aklý...sadece kalýr...
kaðan iþçen...
Sosyal Medyada Paylaşın:
kagan_iscen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.