ekmek aldýðýn bakkal bindiðin otobüs þoförü karþý komþu dost ve eþ ýslak ren pencerene konan paçalý güvercin bir ikindi vakti yüzüne vuran güneþ ikinci sýnýf ruhaniler bile kýskandýlar gölgeni
kýzýl seviþmeli geceler ahlaksýz ve günahkâr kokuyor ay yokluðunda rüzgâr gri esiyor sensiz þehirde böylesi sevmeyi senden öðrenip seni seviyorum yazdým tramvayýn buðulu camýna
annenin çocuðuna gösterdiði þefkat gibi öylesine sevdim yüzünü tabutlara doldurduk aþkýn niþangâh sözünü takvim yapraklarý uçuþuyor sokaklarda saatime göz yaþý bulaþmýþ vakit zonkluyor sensiz yoldan ayýramýyorum gözümü
nova yýldýzý doldurdum pencerenden yastýðýna üþürken ýsýttýðým ellerinle sev beni
al da gel seni
...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Feyza Can Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.