yayýlýrken susuzluktan içimde yangýným
sen buhar olandýn, olamayanýmdýn,
boþalýrken yaþlar gözümden
sen o yalancý kaderin arkasýna sýðýnandýn...
ne gelir elden, vefa yoksa dilden
bir sözcükle urganý boðazýma geçirendin,
konuþmak istediðimde kapý duvar dikildin
sen sözüne söz katýp daraðacýna beni çekendin…
zamansýz çevrildi baharlarým karakýþlara
sen iklimimin dengesini alt üst edendin
zorlu koþullarda ben avaz avaz sustum, susandým
sen ardýna dönüp de bir kerecik olsun bakmayandýn…
gidemedim kalamadým, bir yerlere sýðamadým
öldüm belki ama nihayetinde yeniden dirilendim
sen yokken sensizliðe kýrýp dökendim
aþký kurban edip hep aþka yüklenendim
þimdi
geliyorum, yeniden... deme
sakýn gelme!
bir eyvallahýn yoktu giderken
bir selamý da lütfen esirge artýk benden
baþým gözüm üstüne sen de kalsýn
senin olsun benim bütün kayýplarým…
karýncalar kalabalýðýndan güç alýrmýþ
ben ise bir yalnýzlýðýmla ýslah edildim,
þimdi iflah olmaz serseri bir deliyim
istemem senli baharlar, inan ben böyle de iyiyim…
( Dilek KARSLIOÐLU )