sen aklýma düþünce susup hayatýn podyumunda kendimi seyredyorum aðýr aðýr o yalan gözünü içerek,,,
sen aklýma düþünce içim nasýl izdiham yaþýyor, bir evin kimsesizliði gibi aðýr bir koku içimde tüm camlar kapalý kapýlar kitli bir gün doðsa güneþ bir ümit olsada þu deli gönlümü alýp açsa camlarý kapýlarý yüzüm görse ayý yýldýzý güneþi kurtulsam kýþtan diyorum ve çekse resti dilim hasrete götürse tufan bavula koyup benden arta kalan yýtýk resmimi ve yýlarýn içimde býraktýðý acýyý ekse mavi sulara, yep yeni bir filaþ patlasa yüzümde ölü bir ten olmadan sevmeye geç kalmadan son defa canýmý avucuna býrakýyorum !sevgili
seni ölesiye sevmeme raðmen beni sevmen için zorlamýyorum, çünkü ellerin de ölüm de güzel
Ýrfan Kökten
Sosyal Medyada Paylaşın:
GÖKKUŞAĞI55 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.