Gecenin korkunçluðu ortasýnda
yemyeþil bir örtünün karanlýk gölgesindeyim;
her þeye raðmen,
yolculuðu sürdürmek çabalarým gereksiz.
Öyle yorgunum ki,
pes etmeliyim, teslim olmalýyým,
her kim teslim alacaksa, ona…
Öyle Azrail’e filan eyvallahým yok,
adam gibi biri olmalý teslim alan...
Bazen yaptýðým gibi
iskelede baðlý duran
küçük tekneme ulaþmalýyým;
onun sakladýðý
bir þiþe rakým ve oltalarým var.
Çok açýlmaya gerek yok,
þöyle beþyüz metre uzaklaþabilsem bile yeter,
anasýna sattýðým dünyasýna
þöyle uzaktan bakmak için...
Vedalaþacaksak, öyle karþýdan karþýya olmalý bu,
tükrük, salya öpüþmelerden hoþlanmam...