ÖLÜM SANA YAKIŞMADI BABA

Babama hayat hikayeni her anlat deyiþimde,annemle evlendikleri tarihten baþlardý.her anlatýþý ayrý bir tat verirdi bana.dinlerken gözlerimi gözlerinden alamýyordum..
hele dudaklarý her kýpýrdayýþýnda tarifi anlatýlmaz bir heyecan yaþýyordu.

yanaklarý týpký çocuklar gibi kýzarýr,saflýðýn verdiði o güler yüzlülük her tarafýna ilmek ilmek daðýlýrdý.ve ben çok etkilenirdim bu duygu selinden..çünkü annemi ne kadar çok sevdiðini ve onun için ne kadar deðerli olduðunu an ve an yaþýyordum. anlatmaya baþlayýnca da hiç bitmesin bu hikaye hiç son bulmasýn isterdim..
yine mart yaðmurlarýnýn sel olup taþtýðý, evlerin barklarýn virane olduðu ve içinde yaþayan hikayelerin hüzünle sonlandýðý
bir mevsimin henüz baþlangýcýný yaþýyordum.

Karadeniz bölgesini herkes bilir.her yýl baharla birlikte ne kadar çok yaðmur düþtüðünü ve bu yaðmurlarýn tesirinde oluþan sel baskýnlarýný.onlarca evi haritadan silip süpürdüðü gibi onlarca hikayeyi de yitik býrakýr.
Bu hikayelerden birini de ben yaþadým..inanýn yazarken ellerim titriyor sanki takattim kýrýlacak gibi oluyor.yazýnýn kimi bölümünde aðlamaklý oluyor býrakmak zorunda kalýyorum.sonra kendimi toparlayýp yeniden yazýyorum.

Babamla ahþap yapýlý evimizdeyiz.her akþam olduðu gibi bu akþamda yemeði ailecek yedik.yemekten sonra annem çaylarýmýzý getirdi. Bu arada annemin ne kadar hamarat biri olduðunu söylemeliyim..bildim bileli her yemekten sonra daha yediðimiz midemizde soðumadan çayýmýzý önümüze getirir afiyetle için der iþine kaldýðý yerden devam ederdi.babamýn onu ne kadar çok sevdiðini bakýþlarýndan,renginin bukalemun gibi deðiþmesinden anlýyordum..yani bir þey söylemesine gerek yoktu.davranýþlarý ve hisleri zaten kendini ele veriyordu.

Sýcacýk çayýmýzý yudumlarken baba hadi bir daha anlatsana dedim annemle tanýþma hikayeni.
Birden babamýn içine tarifi anlatýlmaz bir heyecan giriverdi.iyice kuruldu ahþap yapýlý kerevitte.derin bir nefes aldý,sonra yüzünde o enfes heyecan oluþuverdi.

‘’’Sene 1961 o yýllarda iþ için Amerika’ya gitmem gerekiyordu. annemin elini öpmek için yanýna gitmiþtim.
nerde bilebilirdim ki hayatýmý deðiþtirecek kadýný orada göreceðimi. O an onu karþýmda görünce gözlerim sanki saatlerce ona asýllýymýþ gibi kaldý..nedense gözlerimi alamýyordum ondan.ve o günden sonra annenle bitmesini hiç istemediðim hikayemiz baþladý.

Bizim zamanýmýzda diye söze girerdi hep ’’.Bizim zamanýmýzda’’telefon yoktu gezip kaffelerde el ele olma þansýmýzda yoktu,çünkü kaffe yoktu.
Büyüklerimiz aracý olur fikrimizi öðrenip kýz isteme faslý baþlardý.Benim tek annem vardý, ona yalvardým bu kýzý bana isteyin dedim kýsmetmiþ ve evlendik .Aylar sonra ben askere gittim.Malum askerlik yirmi dört ay elden bir þey gelmez.
Erzincan’a doðru yola çýktým,aklým annenizde kaldý. Asker ocaðý evli erkekler için bir baþka zordur.Bir yýlý geride býraktým izine geldiðimde güzel mi güzel bir kýzým olmuþtu.ne çok sevinmiþtim sen doðarken.annenin bana verdiði en güzel eserdi.
Babam anlattýkça vay be aþk bu sevgi böyle bir þeymiþ der hayretle dinlerdim…Ayný yastýða elli üç yýl baþ koydular bir birlerini üzmeden incitmeden yarým asýr dile kolay.

Ölümünden bir ay önceydi.’’ kýzým ölmekten korkmuyorum annenden ayrýlmak var ya!!’’’ dedi gerisini getiremedi kelimeler sanki içinde yok olup gitmiþti. …Ýçine doðmuþ gibi konuþtu .bir an sustu.yüzünde ve bakýþlarýnda o ana kadar görmediðim bir hüzün vardý.

Babamla dolu dolu üç gün geçirdim.en son onunla çayýmýzý içtikten sonra kendi elimle yaptýðým iki fincan kahve içtik. sonra iþlerim dolayýsýyla memlekette geri döndüm.oysa
Bilemezdim kendi elimle yaptýðým kahvenin son kahve olduðunu
Nasip olmadý bir daha yapmaya..

Sabah siren sesleriyle uyandým. Ýnsanlar bir yerlere doðru koþuyordu.Ne olduðunu anlamam uzun sürmedi.’’ sel geliyor evleri boþaltýn anonsu vardý.’’
Bizim ev bom boþtu.
Babam acile kaldýrýlmýþ annem baþka hastanede,çaresizliðin nasýl olduðunu gördüm…yaþanan dehþetti saniye saniye yaþadým.
Görevliler koþturuyor evlerinizi boþaltýn diye baðýrýyorlardý. Tam bir can pazarý yaþanýyordu.
Bu sefer çarþambayý deðil Bafra’yý sel alýyordu.

Gelen bir telefon dünyamý baþýma yýkmaya yetti.Babamý kaybetmiþtim.
inanmadým inanamadým.
Ölüm babama yakýþmýyordu…
Akþama doðru cenazesini getirdiler.
Annem; ‘’ben kocamý deðil kardeþimi anamý, babamý arkadaþýmý ,oðlumu beni hayata baðlayan dayanaðýmý kaybettim’’ diyor saatlerce dövündüðünü hatýrlýyorum.kýsacasý
Sözün bittiði yerdi…

HANÝ O BÜYÜK AÞK NE OLDU BABA?
NASIL BIRAKTIN ANNEMÝ?
KÝMLERE BIRAKTIN BÝZÝ?
VE YIÐINLA SORU ÝÞARETÝ ARKANDA GÝZLENDÝ BABAM.
KEÞKE ÞU AN YANIMDA OLSAN
VE HÝKAYENÝ BÝR DAHA ANLATSAN NE OLURDU
GÜZEL BABAM,
VE BIKMADAN SENÝ DÝNLESEM
DÝNLESEM DÝYORUM,
ÇÜNKÜ
SENÝ ÇOK ÖZLEDÝM BABA
BU YÜZDEN
HER GECE SENÝ ANIYORUM ÝÇTÝÐÝMÝZ SON KAHVENÝN TELVESÝNDE..



7.08.2012

Sosyal Medyada Paylaşın: