Eylül Sonu

Serin eylül akþamý balkonumdayým.
Yüzüme hafif bir rüzgar esintisi deðiyor
Yudumluyorum çayýmý.
Dinlediðim müzik
Tamamlýyor yalnýzlýðýmý.
Derin iç çekiyorum ve
Siluetin beliriyor, dalýyorum sensizliðe.
Güneþin battýðý yere düþüyor gölgen.
Tepelerin arkasýna ilerleyen,
Yorgun günün ýþýklarý yansýyor yüzüme.
Hayranlýkla izliyorum daðlarýn renk armonisini
Sararmaya yüz tutmuþ aðaç yapraklarý
Usulca boynunu bükmüþ ve
Hayatta kalma mücadelesini anlatýyor,
yorgun dallarý
Sararýp;
Hazana teslim olmak vakti gelmekte.
Ayak altýnda ezilmeden kurtarmak,
Ertesi güne…

Bir yudum daha alýyorum çayýmdan.
Duygularým gibi onun da tadý kaçmýþ
Zor yutkunuyorum.
hatýralar diziliyor boðazýma.
Yalnýzlýk þarkýsý alýyor sýrayý,
Güftesi eksik,bestesi yarým
Kuru gürültü týrmalýyor,kulaðýmý.
Akþamýn romantizmi saðýrlaþýrken
Gözlerimde ki hayalin buðulanýyor.
Düþünüyorum bu gün kimler aðladý
Kimler güldü…
Gün gebeydi geceye her þey gizliydi
Kendi içinde.

Mor akþam yerini siyaha býrakýrken,
Geceyle gündüzü toplayýp
Günün muhasebesini yapýyorum ve
Yine kalabalýklar içinde ben kayýp.

Yýldýzlarý sorgulasam,
Sorsam daðýlan duygularýmýn hesabýný.
Bir zamanlar Samanyolu’nda,
Bitmeyen aþk vardý desem.
Biliyorum susacak yýldýzlar
Biliyorum;
Bulutlarýn arkasýna gizlenip kaybolacaklar gözden.
Biliyorum…


Bu akþamda kalan ömrümün ilk gününü bitiriyorum.




Gamze YAÐMUR


05.10.2012

Sosyal Medyada Paylaşın: