Bir gül yeþermiþ, Kup kuru çöl ortasýnda. Sihirli bir el korur, Kýzgýn güneþe karþý onu. Yaðmurun deðil, Sevdanýn göz yaþýyla beslenmiþ, Nice umutlarla hayata bel baðlamýþtý. Sevgisiydi onu bekleten. Ve bir gün kavuþmak dileðiyle, Hasretiydi ona prangalar eskiten
Sosyal Medyada Paylaşın:
İrfankarabuluT Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.