yaðmur her yaðdýðýnda aþka çýkarým sokaklara kelebek doldururum bir baþýma tövbeli bir kuþ ararým, sanki saklanacakmýþ içine, gözlerine bir fidan dikmeye öyle sanýrým ki borçtur yaþamak
ölmeye dokunurum kadýn yoksa sessizliði ölçerim her yeni yuvarlanmada kimliðini isterim her yeni öptüðüm yerin her yeni yerin her yaðmurun yaðýþýnda aþktýr bana
sizin oralarda nasýl denir seviþmek meselâ pirinçleri ayýklarken bedeninden sarhoþ bir muma kapýlýp dalmak uzaklara aniden içeri tanrý girme kuþkusuyla duvarý taramak baþtan sonsuzluða aklýndaki mumu söndür ama lütfen söndür karanlýkta daha iyi seviþir düþünceler her þey büyümekten sonra
yaðmur her yaðdýðýnda aþka çýkarým sýkýlýrým bir su olmaktan akýp giden yahut ucu sivriltilmemiþ eski bir kalem omuz çizginden bir ressam olduðum dudak büzüþünde bir memleket gördüðüm o eski suçluyu övdüðüm içimdeki utanç saatim sevgilim insan kendine baktýkça geçiyor içinden kimsenin uykular toplanýyor sevinçlerin ortasýna
seni sanýyorum bu akþam sayýyorum rýhtýma kaç dalga vurduðunu ve senin yokluðunun kaç balýða unutmayý öðrettiðini anlýyorum anlamasýna da insan anladýkça anlamsýzlaþýyor kendinden baþkasýna kurþunlarýn toplatýlýyor içimin tahtasýna
yaðmur her yaðdýðýnda aþka çýkarým bir baþýma!
Payanda
Sosyal Medyada Paylaşın:
Payanda Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.