İNSAN ÖMRÜ

Bir içimlik kahve gibidir insan ömrü.
Derler ya ’hayat kýsa’ diye.
Ýþte bizde o yolun ucundayýz.
Sevgiye sýðýnan kucaklarýn aþkýndayýz.

Yol uzar uzar gider diyarlara.
Sonra bakarsýn gelmiþsin ucuna
Kaprisliklerin ip ucunda sallanýrýz.
Ve de çaðýmýzýn ortasýnda batarýz.
Bir çýplak adam gibi,
Daðlardan atlarsýn denize.
Sonrada dalgalar isabet eder seni,
Gözle görülmeyen hedef tahtasýna.
O tahtaya bakarsan,
Görürsün acýlarýn baþtan yazýldýðýný.
Þu üç günlük dünyanýn,
Bir ucundan bir ucuna koþmak,
Gökyüzünün yýldýzlarýna oturmak,
Aþký yeniden kurmaktýr aslýnda.
Tepeden týrnaða anlatýrlar aþký.
Yýldýzlar ve dünya koþmasý.
Gözlerde yaþ olunca,
Hüzün þelalesi o anda akmaya baþlar.
Kimi zaman durmakta bilmez.
Ya bir ayrýlýktan,
Ya bir unutulmaktan.
Sebepsiz aðlamaz insan.
Sokaklarýn taþ kaldýrýmlarýnda,
Saklýdýr gidenin izleri.

Bilmek lazým gülmeyi sevmeyi.
Öðrenmek lazým aslýnda baþtan herþeyi.
Ne olursa olsun hiç farketmez.

Ýnsan yaþamaya bakmalý.
Ve onun tadýna varmalý.
Kýsa olsa bile.
Biraz aðlamakla,
Ama daha çok gülmekle geçirmeli.
Sabahlarý perdeyi açýp,
Manzarasýna bakmalý þehrinin.
Görmeli geçenleri gidenleri.
Ýnsan ömrü budur iþte.

EGE MUTLU


Sosyal Medyada Paylaşın: