SON TREN

Buraya kadarmýþ aþkýmýz.
Ne yapalým sevgilim kader bu.
Gitmek vakti yaklaþtý yaklaþacak,
Ve son tren seni benden alacak.

El sallarken yüzümde bir mahrurluk,
Çökecek aðaran gün gibi.
Gözlerim yaþla doludur þimdi.
Dalgalanýr ayrýlýk dedikçe.
Bir kadýn bir adam sarýlýp aðlayacak.
Ve son tren seni benden alacak.

Bu yuvayý biz seninle kurmuþtuk.
Hatýrlarsýn ne güzeldi o gün.
Neþe doluydu kalplerimiz.
Çok severdik birbirimizi.
Birde sýrýlsýklam yaðmurun altýnda öpüþmüþtük seninle.
Sokaklar bomboþtu biz vardýk.
Þimdi tozlu albüme girecek,
Anýlar býraktýk arkadan.
Hemde mutlu maziler varya,
Onlarý gördükçe içim parçalanýyor.
Nasýl dik durayým sevgilim.
Ayrýlýk bu yýkar insaný.
Yollar meçhule doðru ayrýlacak.
Ve son tren seni benden alacak.

Kimse bize bakmýyor istasyonda.
Herkes kendi halinde sevgilim.
Görmeselerde olur.
Sen,
Hayatýmda en çok sevdiðim.
Caným aþkým diye rahat diyebildiðim.
Sen.
Seni ve ikimizi böyle hüzünlü bir halde görmeye,
Tahammül ediyorum ama,
Buda son bakýþým olsun sana.
Ellerimi senden baþka kim tutacak?
Beni senin gibi sýmsýký kim saracak?
Benide bir seven bile olmayacak.
Olmayacak.
Eh’lim yanar ecrimle beraber.
Buda aþka giden son sefer.
Dedim ya sevgilim,
Çýlgýnlar gibi birbirini seven ayrýlacak.
Ve son tren seni benden alacak.

EGE MUTLU
Sosyal Medyada Paylaşın: