Ansýz sonbaharlarýn sönük, solgun yüzüyüz En fukara ressamlarýyýz hayatýn Kýrýk utkularla ölgün geçer biten gün Fýsýltýyý andýrýrken dün, üþürüz Milyonlarýn içinde bir bakla gibi doyumsuzuz
Toprak damlý evlerde öðünümüz -gurbet havasý iþte- Yaþamýn yeþil ormanlarýnda murad biçeriz Yakar þarkýlar buruk yüreðimizi Penceremize yansýr gece Masallar kulaðýmýzda… Nerelerde o çocukluðumuz? Kanlý bir sözdür elveda…
Güzde hýrçýn çaðlar deniz Esrik ikindiler sefamýz Yontumuz kaybolan yitmiþ bir krallýk Vurduðumuz yerden ses dinleyen ruhsatsýz avcýlarýz Hiçbir söz övgüsüz dönmez özüne Uçarken yaþam avuçlarýmýzdan Kendi çýðlýðýmýzý asla duymayýz Harlý göðsümüzde kaybolur vefa Soytarý bir yaþamýn soylularýyýz…
Selahattin Yetgin Sosyal Medyada Paylaşın:
Selahattin YETGİN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.