Biliyormusun ey sevgili Sana bu þiiri Karanlýðýn en kuytu kalmýþ Yanlýzlýðýndan yazýyorum Avuçlarýmýn arasýnda Yarým kalmýþ hayallerimle Güne merhaba demekten Çok yoruldum Ben hergece uykularýmý Gözyaþlarýmda saklýyorsam Damla damla olup Bir yaðmur misali Yanaklarýndan süzülüyorsam Her gece kalbimi Sana teslim ediyorsam Bedenim kollarýnda Eriyip gidiyorsa Þunu bilki sevgimin Sana ihtiyacý olduðu içindir
Biliyormusun sevdiðim Senin yokluðunda Dört mevsimim kýþa döndü Uzun yýllar oldu Bahara hasret kaldýðým Uçsuz bucaksýz Çiçekli vadiliklerde Soluk almadan koþtuðum Ben senin kýzmalarýný Çocuksu kaprislerini Bana küçüðüm demeni Çok özledim biliyormusun Zamanýn her yanýnda Kaybolmuþluðumun Gölgesinde gizlisin sen Sensizliðimi yok sayýp Baktýðým heryere Hayallerini çiziyorum Soðuk bir kýþ günende Güneþ olup sana doðuyorum Biliyormusun ey sevgili...
Ufuk GÜNEY
Sosyal Medyada Paylaşın:
ufukguney Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.