Yalnızlığın Dipnotları

Yalnýzlýðýn dip notlarýdýr bu yazdýklarým.
Yok yok kalabalýk yaþýyoruz, bir baþýma kalmadým.
Sadece birbirini anlamayan, anlamaya çalýþmayan insanlar topluluðuyuz,
Kimin ne derdi var, ne acýsý var umursamýyoruz.
Garip varlýklarýz velhasýl, ben merkezli bir hayattayýz.
Ruhumuz yok, hissimiz yok toplu halde vurdumduymazýz.
Kalabalýklar içindeyiz ama sanki yeryüzünde bir biziz,
Ýnsanlarýn içinden geçiyoruz ama sanki kimseyi görmüyoruz.
Kimse de bizi görmüyor zaten, o halde sorun yok!
Yok yok hayatýmýz muhteþem, dert edecek bir þey yok, çok mutluyuz çok!
Hem mutsuzuz hem de yalancýyýz üstelik,
Gözlerimiz kapalý, hayat tarzýmýz tekdüzelik.

Bizler deðiþmedik zaman deðiþti ne yapalým,
Bizler sadece ayak uydurduk, dedik ki, “sürüden ayrýlmayalým”.
Yoksa bizler hep iyiydik, incitmek nedir bilmezdik,
Düþünürdük baþkalarýný dertli olaný teselli ederdik.
Ne çabuk deðiþtik, nasýl kaybettik benliðimizi,
Hayat bizi nasýl oyuna getirdi, nasýl aklýmýzý çeldi.
Ya biz, bu kadar çabuk nasýl vazgeçtik deðerlerimizden?
Kimler söküp aldý manevi hislerimizi bizden?
Ýnsanoðlu iþte, hem þikâyet eder hem de kýlýný kýpýrdatmaz,
Ýster ki, o hiç yorulmasýn, birileri deðiþtirsin dünyayý o hiç gam duymaz.
Sadece kendi haline bakar kimseden ibret almaz,
Tek kiþilik dünyasýnda kimselere yer açmaz.
Kalabalýklar arasýnda tek baþýna bir insan,
Hey dünya ne hallere düþtük sen de bizim halimize yan.
Esir olduk hiçliðe, yenildik sahte sevgilere halimiz ne acýdýr
Ýþte tam da bu yazdýklarým, yalnýzlýðýn dip notlarýdýr…

Sosyal Medyada Paylaşın: