Ne yana dönsem çare bulamýyorum, Çaresizliðime. Kimsesiz, Maðrur ve mutsuzum. Bu soðuk zindanda kimseler, Bilmez beni. Kaç gece uykusuz ve aç yattým, Bir kere düþmeye gör. Sevenin bile olsa, Terk eder seni. Birazdan çýkarýp asacaklar beni, Boþ ve yanlýþ yere. Gecenin soðuk ayazýnda duymam, Acý ve kederi. Fakat, Beni asmakla bir þey deðiþmez. Daha fikir ve düþünceleri aydýn olan, Niceleri var çevremde. Tutmayýn artýk yasýmý, Bu size acý deðil ibret olmalýdýr.
Sosyal Medyada Paylaşın:
İrfankarabuluT Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.