ÖLÜM MELEĞİ
Bir zaman tünelinde
Kalmýþ gibi sanki ruhum
Tarihten uzun yýllar önce
Yok olmuþ silinmiþ bir sevdanýn
Buruk sevincini yaþýyor gibiyim
Neyi söylersem söyleyim
Neyi anlatýrsam anlatayým
Her masalýn bir sonu olduðunu
Bile bile hayallere dalýyorum
Bir hikaye tadýnda yaþýyorum
Hayatýn bütün anlamlarýný
Sözüm onadýr ki, susuyorum
Her var olan sevdanýn ardý sýra
Akýtýlan gözyaþlarýmýza inat
Hayatla düpe düz alay ediyorum
Kaybolmuþ ruhumu ararken
Ölümün koynunda uyuyorum
Soðuk musallah taþý bile
Bedenimi sýkýsýký sararken
Ne ölmekten korkuyorum
Nede yaþayabilmekten
Yüzümün sureti bile
Bir baþka anlam buluyor
Gözlerimin görebildiði
Heryerde satýlmýþ olan
Ruhlar yaþýyor bu alemde
Bedenlerimiz yaþanýlan
Herþeyden habersizler
Nefisler ise köleleþtirilmiþler
Dipsiz kuyulara atýlýyor
Kendi kaderlerimizde ki
Ýnce çizgiyi görmesinler diye
Aslýnda biz insanlar
Bunca ap açýk gösterilen
Hayatýn gerçeklerinde
Görmemiz gereken
Gerçekleri göremiyoruz
Þimdi artýk zamaný geldi
Nereye kaçarsa kaçsýn
Ruhunuz ve bedeniniz
Siz doðmadan yazýlmýþ olan
Kendi kaderimizden
Asla hiç bir yere kaçamayýz
Her ne yaþarsanýz yaþayýn
Hangi taþýn altýna
Saklanýrsanýz saklanýn
Mutlak kendi kaderiniz
Ýgne deliði kadar ince olan
Bir deliðe girsenizde
Ölüm meleði birgün mutlaka
Sizi biryerlerde bulacaktýr
Hangi zaman tünelinde
Saklanýrsanýz saklanýn
Ölümden asla kaçýþ yoktur
Ufuk GÜNEY
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.