ÇOĞUNLUK YARIM KALMIŞ ÇAYIM...

bir güvercin uçururmuþ ruhum
kanadýný insan görünümlülere kaptýrmýþým
bir türkü tutarmýþ dilim
türkülerim damaðýmda hep eksik kalanmýþ…

ileriye gidiyorum sanýrken
meðer, bir koþu bandýnda kendimi oyalamýþým
dönüp bakmama gerek kalmamýþ
baktýðým o noktadaymýþým

kabul sözlerim deðiþmiþ, müziðim biraz farklý
adýmlarým herkesle daha uyumlu
ama dokunsalar
sanki
uçacakmýþým…

yarým kalmýþým, yarým býrakýlmýþým
belki de ondandýr
çay bardaklarýnda çayýmý çoðunluk yarým býrakýþým…

þiirlere sarýlmýþým, þiirlere yanmýþým
susmak durumunda býrakýlan yüreðim
pervasýzca konuþmak isteyen,dedikodu ehli bir aðýzcasýna
benimle konuþup, baþýmý bu denli aðrýtmasaymýþ
ben þiirlere bu denli abayý yakmazmýþým…

nehirler taþmadan hatýrýný az insan sayarmýþ
sokaklar boþalmadan
çirkinliðini ya da garipliðini az insan anlarmýþ…
belki de o yüzden
çay bardaðýnda çayýmý çoðunluk yarým býrakmýþým.

saçmalamaya meyilliymiþ yüreðim
saçma sapan þeylere kafaya takmamayý
bir türlü öðrenememiþim;

ufacýk þeyleri büyütürmüþüm gözümde
büyük duranlara aldýrmazmýþým
zaten büyümüþ kendince…
belki de bu yüzdenmiþ
çay bardaðýmda çayýmý çoðunluk yarým býrakýþým.

cebimde bulduðumu bir yerlerde kaybetmiþim
bir yerlerde býraktýðýmý ceplerimde farketmiþim
dur kendimi de avutayým;
yaþamda her þeyin azý karar çoðu zararmýþ
belki de ben çayýma en azýndan zülm etmemiþim.

itiraf da edeyim; ben çayý benliðimle hiç sevmedim
sevmezsen yaðmurun griyi, güneþin maviyi sevdiði kadar
hep eksik kalýrmýþ o þiir, o þarký, o türkü
belki de o yüzden
ben çay bardaðýnda çayýmý çoðunluk yarým býrakmýþým…

çoðunluk yarým kalmýþ benim çayým.

( Dilek KARSLIOÐLU )
Sosyal Medyada Paylaşın: