YOKLUĞUN SESİ AÇMADAN DÖN!

Þimdi bir Lübnanlýnýn ardýna düþmüþüm,
Sayfalarý aþýndýrýyorum,
Ve öyle bir akþam geliyor ki üstüme “aðlýyorum”,
Sallandýr giyotinde baþýmý,
Yokluðun çýðý düþtü üstüme üþüyor aynalar,
Gazellerin bu kadar anlamlý olduðunu bilmezdim,
Þimdi bir derslikteyim, cümlelerim öðretmen
Ben bir öðrenci…
Çay içmek gibi gözlerin, kaçamak yapmak þekersizce
Kýrk ikindi yaðmurlarýnda ýslanmak istiyorum,
Bana Eylül sabahlarýný anlatýyorsun,
Peki, geceler, geceleri sen kaçýyorsun,
Avuçlarýmý yalayan rüzgâr mý?
Avuçlarýmda Kasýrgalar, içimde çið…
Dönmek için Sinek Kuþu þahidim her kanat çýrpýþýnda,
Sen yokluðun sesi açmadan dön…
Sen benim rüyalarýma damga vuran,
Nefesim de bir tütün çaresizliði var.
Sýfýrý çekmiþ bedenim, manken deðilim,
Yokluðun sesi açmadan dön,
Gürgen gibi uzun olsun sevgin,
Ama ayrýlýðýn gardiyaný olman bir anlýk olsun,
Þimdi iki daðýn arasýnda ben bir kaçak,
Dev kazaný kalbim,
Akordeon çalan parmaklar,
Ve yokluðuma az kaldý, elimde silahým,
Yokluðun sesi açmadan dön,
Solmuþ benim umut tünelim…


Sosyal Medyada Paylaşın: