Uzaðýmdasýn yokluðun buz gibi soðuk seni özlemekten yorgun bir körüm ey düþlerin peri kýzý ey hayatýn ýþýldayan yýldýzý sabahýma gün ýþýðý ol gecelerime yýldýz gel dokun yüreðime bitsin bu sýzý
bak geçip gidiyor bahar gel nefesini nefesime kar ey yar dinsin bu kahýr rüzgarý adýný sen koy gönlümdeki yerinin sana vereyim ömrümü
ömür ki bir uçumluk kuþ bir adýmlýk düþ sonbahar rüzgarlarý esiyor þimdi köküne küsmüþ aðaçlar gibiyim savurup duruyor hayat oradan oraya içim dýþým hazan rüzgar dudaklarýmý öpmede yapraðýmý üflemede hayat yokluðun kýþ, yokluðun ayaz üþüyorum gel tut beni güneþe atma ateþe sür saçlarýný yaralarýma dokun hasretime ýsýnayým
çýrýlçýplaðým içim dýþým rüzgar bulutlar giyindim gözlerim ýslak bir kýsýk feryat göklerin gürültüsü yaðmurlarla yýkýyorum adýmlarýmý üstüm baþým sýrýlsýklam þiir yýrtýlýyorum sayfa sayfa yaprak yaprak dökülüyorum sokaklara nokta nokta savruluyorum gel topla ve oku oku ve öp sonra yýrt at beni
yüreðimden aþk yaptým sana gel virgülleri çýkar ömrümden . nefesini ödünç ver nefesime bir gülü kanatmadan sevmek adýna son nokta koyamadan cümlemize ecel.
Nuri CAN www.nurican.com
Sosyal Medyada Paylaşın:
NuriCAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.