Daðlarýmý hasret sisi bürümüþ Hüznüm yaðýyor parça parça Yer gök hüzün bulutlarýyla doldu Fýrtýnalara gebe daðýmýn aðýtlarý… Sen gelesin diye çiçekler döþedim Sarp yokuþlarýma, dikenli yollarýma Baðrýmdaki bataklýðý kurut istedim, Gül kokularýnda baharý soluklanayým Ýçinde efsunlu aynalar olmayan Bir masal yaz istedim...
Bilemedim… Çiçeði tanýmayan bahçývan anlamazmýþ çiçekten Geceme yýldýz Günüme güneþ ol istedim. Yer edemedim þehrinde… sýðdýramadýn Varlýðým sýkarken baðrýný Sol yanýný yok etmiþim bilemedim. Baðrýmda, taze sonsuz uçurumlarla Gözlerim arkada, cesedimi sürükleyerek Git dersen giderim… Emrin olur… Fakat sen… hiç… hiç bilmeyeceksin Bilemeyeceksin ...
DAÐÇÝÇEÐÝ
Sosyal Medyada Paylaşın:
@DAĞÇİÇEĞİ@ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.