Baktýkça büyüsünü görürsün hayatýn
geçip gitmeyecek çaðlayandýr o
Söz,iz dinlemeyen esen yele döndürür duygularýný
Ellerin
varlýðýný anlatýyordular,ürkektiler
dokunulmayý bekliyordular yüreðe,duygulara.
Yangýn yeriydi bakýþlarýn,özleneni çaðrýþtýran.
Oysa bakýnca derinliðini anlatýyordu her biri,
biri acýyý,diðeri aþký,dokunuyordun gözlerinle yalnýzlýðýma..
Ýz býrakacaðýn belli...
senden gelenlerle benden sana akýp duranlar ,
bu derin izi yaraya dönüþtürecek...
Nedir giderek kanayan, önce yaraya
sonrada sonsuz acýya dönüþen...
Özlenensin.
Sesinle,ruhunla,bakýþlarýnla.
Sözlerime dön ve bak ,iç güdünle bak.
Savrulmadan,soluksuz kalmadan dinle.
Sözlerine dön o soluk alma an’larýnda.
Hayatýn anlamýnýn sözlerle sýrlý olduðuna bak.
Sonra sesimi sesinin yanýna koymayý dene...
Bakýnca göremiyor insan.
Görebilmek için tutkuyla dolmak gerek.
Anlamak,tanýmak ,sevebilmek için.
Ýçinin savrulmalarýný,arayýþlarýný,acýný,sevincini,
özlemini,bekleyiþini,arzularýný görüyorum o an..
Derin ýrmaklar gibisin,
kendine baktýrdýðýn an’larda.
Özledikçe gidilen deðil,
ulaþtýkça daha bir özlenensin..
Zaman terstir,inattýr.
Zaman
kavuþtuðun an özgür býrakýlmýþ bir at gibi koþar...
Zaman durmuþ,sen orta yerinde hayatýn,
içimdeki özleyiþin sesini dinledim gözlerine bakarak aldýn beni içine.
Belkide hayatýn anlamý orada saklý,
seninle ulaþtýðým kýyýlarda,sese ses oluyorum
Sesine ulaþmak istedim.
Sustum,acý içinde öylecene sustum.
Þimdi sesin ötede,bakýþlarýn, sýcaklýðýn...
Bir baþka gökyüzüne kanatlanmýþsýn...
Uzaklaþtýkça yakýnýmda oluyorsun.
Saklandýkça ele veriyorsun kendini .
Biliyorum yaþayamadýklarýnla baþ baþa kalýnca,
acýyla savruluyorsun...
Kollarýný bin yýllýk özlemle açtýn sarýldýn.
Sonra ittin,istediðim bu deðildi dercesine...
Avutuyordun kendini,
an’lýk mutluluðunu yaþýyordun savrularak geldiðinin kollarýnda,
sandýn ki sevgiyle bakaný avutmak yaþamýn kuralý
ama bu,aldatýcý bakýþýn gerçeðiydi,
senin kaçýnýlmaz yanýn belkide...
Yoktun sen ,ne orada ne burda.
Bir avunuþtu yaþadýðýn,hep kendinden kaçýyordun.
Kendini bulacaðýný sanarak vardýðýn yerlerde .
Bizi ayný kýyýya getiren acýlarýmýz,
savruluþlarýmýzdý.
Avunuþ deðil bunlar ,seni andýkça sevinci ,bir de hüznü görüyorum,sonrasý yok.
Ötesi nedir diye sorma ,tüketmeden ,anlam katarak yaþamak en güzeli.
Sen artýk sen deðilsin bende,içimde sana biçim vereli ,
bana ait birisin asla unutamayacaðým.
Savrulmadan,tükenmeden gel.
Dokunsan yanacaðýmý sandým.Sustum.
Sorgulamadým,bir birimize bakarken dile getiremediðimiz ne çok þey vardý.
Sessizliðin seni anlatýr bana,
varlýðýnla ses olursun içime.
Duygularýnýn diliydi gözlerin,dindiren,avutan,savuran..
Ýlk bakýþla ,sözlerle yüreðe dokunuþ.
Seni bir ömür boyu ruhumda taþýyacaðýmý düþünmedim sana doðru yürürken.
Adýmlarken sana doðru ,
bilemeyeceðim de sende ne anlam taþýdýðýmý.
Yalnýzca güvenmek istedim...
Ötesini sormak gereksiz...
Sensiz yaralýyým yaðmur yüreklim...
Daðçiçeði...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.