Suskun Vedalar ( XVI )

Yangýn yerinde toz duman içinde kalmýþ gibiydi,
Gözleri yanýyordu, þuursuzca dolaþtý durdu evin içinde
Tüm eþyalar yerinden fýrlayýp üstüne geliyordu sanki
Çekip kapýyý uzaklaþmak istedi
Tutunarak indi merdivenlerden
Dizlerinin baðý çözülmüþtü
Onunla konuþurken sesinin dalgalara karýþtýðý
Çay bahçesine gitti
En güzel düþleri orada anlatýr
Umutsuzca baþlayan konuþmalar
Sevinçlere dönüþürdü
Sevmek, sevdirmek lazýmdý hayatý her þeye raðmen
Keþke yanýmda olsaydýn diye hafif sitemler eklenirdi
Özlemlerin gittikçe arttýðý
Uzayan ve bir türlü gelmeyen vuslatýn gölgesine
Her zaman olduðu gibi iki sade kahve istedi
Biri O’na diðeri kendine
Aðzýnda sigara, elindeki çakmaðý arýyordu ceplerinde
Yok olmayacak böyle dedi
Kalktý, vurgun yemiþ dalgýç misali
Yalpalayarak arabaya gitti
Eve ne kadar sürede ulaþtýðýnýn farkýnda deðildi
Yýðýlýp kaldý koltuða
Gözleri tavana dikili
Kulaklarý uðulduyordu
Yanýlýyorlar dedi yanýlýyorlar elbette ki
Sana öldü diyorlar gülüm
Oysa bilmiyorlar ki
Alacaðým son nefese kadar
Sen bende yaþayacaksýn..

30.09.2012
Sosyal Medyada Paylaşın: