Ne zamandan beridir
Dudak büküyorsun be kadýn kendine.
Kanatýyorsun durmadan
Kapanmýþ kabuk baðlamýþ gereksiz yaralarýný.
Aþk mý bekliyorsun
Simit bekleyen martýlar gibi aval aval.
Korkak bir ev kedisi gibiyken
Cesur olduðunu mu sanýyorsun sokaklarda.
Adým baþý törelerine
Baþ mý kaldýrýyorsun yerini bilmeden.
Savaþmayý oyun mu gördün
Çocuk oyuncaðý mý sandýn hayatý be kadýn.
Elindekiyle yetinmedin de
Karþý komþunun aþkýna iç mi geçirdin.
Üç öðün zehir kelimeler
Ardýndan sýcak seviþmeler sana yetmedi mi.
Konuþmayý beceremediðin gibi
Korumayý da beceremiyorsun kendini eksik etekli.
Ýki düzülmüþ yalanla
Kerhaneye mi düþtü sandýn kalbini be aptal kadýn.
Ne zamandan beridir
Sýrtýný dönüyorsun be kadýn insan haline.
Kanatýyorsun durmadan
Kapanmýþ kabuk baðlamýþ gereksiz yaralarýný.
Korkuyorsun kendinden
Zayýf yaratýksýn çok zayýf bir fareden bile zayýf.
Sus zýbar da
Herkes huzura erdiðini sansýn boktan yalanlarýmda.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.