artwin

gecedir
ve gece normaldir sen olmayýnca yalnýzlýk
bir otel odasýna bakarken pencerem
kulaðýmda ezgiler
hüznün bilirkiþisi olur bulunduðum þehirler


sayarým gelmiþine geçmiþine
gözlerimin
karanlýðýn ellerinden tutan ýþýklar sýzar odama
bilirim
sen de öyle ürkek
eksiksindir yataðýnýn ortasýnda


susar kitap
horlama sesleri dolar sokaða otel pencelerinden
hiç susmaz esnaf sabaha kadar
yersiz bir klarnet sýzlanýr burnumun ucunda
tuzu kuru geçmiþ olur Ýstanbul’a kalkacak feribotlar
bir o kadar sabahsýz ve ayyaþ kalýr Ankara


sensizlik ikisinede koyar
bana da koyduðu kadar


ellerim gitmez yanaklarýma, sakallarým batar
düþümüze de girmez Ýstanbul
Ankara çehresi duvar kalýverir paslý sesinde yalnýzlýðýnýn
çürüyen bedenlerimiz hatýradýr þehrin batýsýna


Ýzmir’i de biliriz
kavak aðaçlarýndan palmiyelere
her þehir ayrýlýk doðurur
ellerin ’art’
yüzün ’win’ olacaðý sabaha kadar
bu dünya hep ayný boþluða kayar



Sosyal Medyada Paylaşın: