bekle/t kelimeleri
üstüne güneþ doðsun alfabemin
ama sakýn ürkme gözlerimden
kes tellerimi!
sesin uçma vakti
yüzün hayat endiþesi
tekerlemeye dönüþ/me dilimde
þimdi sanýrlar ki
bulutlar da aðlasýn diyeceðim,
...
ben aþk dediðim vakit
tekil olmazdý hiç sokak adlarý...
sen devasa kavgam
yaþ iken eðil/me pencereme!
kýrmýzý bir geçmiþ konmuþken
ürkek serçe misali tenime
sabah-akþam uzatmalarý oynar
mevsim sancýlarým,
eylemim bensiz
ekmeðim yersiz
ocaðýma sönme kaygýsýz ve sessiz,
þimdi diyeceksin ki
ne zaman ç/alýndý yalnýzlýðým,
....
ne vedalarý ezberleyebildim
ne de öfke sýðdýrabildim kalbime...
amansýz/ca bir savruluþ
belki de sadece yazgýmýzýn isyankar yanýydý
dilimizi baðlayan,
ahh Eylül gülüþlerim!
tepetaklak sivri uçlu düþmelerim
genç korkusuz gecelerim...
sizi unutabilir miyim yalan aþklarým
tozu dumana katmýþ hayallerim
ve üstüne binlerce umut serpilmiþ þiirlerim,
artýk ellerinizi koyabilirsiniz
ateþli çocukluðumun alnýna
bilirim,
dizlerim tutmaz bundan böyle aðlamaya
þimdi baþlar dost ziyaretleri
ki "her güzel þey bitmeye mahkumdur" üzülme...
......
birazdan
uçup gider kuþlar yanýmýzdan
ve birer birer gölgeleri düþer akþama,
ardýndan
bir avuç toprak
bir de ayçiçeðine vurgun sevdam
kavruluruz, güneþ diye diye...
gözlerin uzak
gözlerin çakmak çakmak
demek gidiyor sözcüklerin
demek sen de gidiyorsun dalýp dalýp geçmiþe
þimdi de ki düþebilirsin ömrümden
büyüdü gelinciklerim...
......
topladým anýlarýmýzý gülümseyerek
geceleri b/öldüm gönüllü teslimiyete
bir yaným sevda
bir yaným yaþamak, ayný direnç ve isyanla..
derken
ansýzýn
bir iþçinin ateþi yüzümde
ve bir çocuðun içsel korkularý!
dilim tarafsýz
duam katýksýz
geçtim sýratý harbiden titreyerek
elimde avucumda ümitsizliðin kaldý
þimdi yankýlanýr tüm ezgiler ki
"kendine iyi bak, beni düþünme"
.....
ey turuncu!
seðir artýk gözlerimi..
bitap düþmeye amade ellerim
çalýndýkça davullar,
ney/i özler dudaklarým...
ahh rüzgar! ne diye oyalanýrsýn..
sürgit alýnyazýmdan bir an önce
omzuma çökertme niyetine kazýndý bir kere
yedi düvelin imkansýz duyularý,
çocuk cesetlerim
buram buram türkülerim...
ve sen yoksulluk,
avuçlarým yanarken sersefil bir ateþte
akþam akþam þiiri üþütmek niye..
þimdi tüm v/akitler öyle daðýnýk ki
kucaðýmda uyuyan tutanaklar, þafak ertesi!
.....
geceye kýrmýzý çarptý,
gün nereye sýðýnýr þimdi..
peki sen
kudretli bakýþlarýndan
aðladýkça beni
tutanaklarýna akmaz mý bu þehir..
ya da
duvarlarýnda yankýlanmaz mý
unutulmuþluðun armonisi..
ahh mavi
dön,
dolaþ,
ayaklan,
yine þiir
yine þiir..
þimdi zaman öyle derin bir sýzý ki
ellerim gözlerime yabancý..
......
harflere seni sorduðum her an
gözlerinden þiir akar
sonra tutuþur saçlarýmýz,
günbatýmýnda...
hatýrlar mýsýn
ürkek telaþlarýmýz vardý bir zamanlar
yüzümüzü bahara çeviren
ve gamzemizde günahsýz bir güvercinin a/yak izleri...
hangi aymazlýk isyana durur
hangi düþ sessizliðe razý olur
sen,
bunca þiirden geçip giderken..
eyy
kapýsýnda yaralandýðým
ve düþ’ünde sorgulandýðým sevdam,
cebren ve hileyle
suskunluðumu özgür býrakýyorum.
þimdi zaman
yetim bir çocuktan geriye kalan,
yanýk kokusu...