Gidenlerin Ardından

Mertti sevdamýn gölgesinde uyuyan kuþlar
Sürüklenirken kimi zaman bulutlarýn arasýn da
Hiç bir ayrýlýða göç etmediler


Fark ettim ki, boynum bükük seyrediyorum hayatý
Kýrýlmýþ, acýyan düþüncelerimin kuytusun da


Belirsizliklerime hapsolmuþ, solgun yüzümle
Ýçimdeki büyümeyen çocuðun gülüþlerinde
Oyunlar oynuyorum çýkmaz hayallerimin köþe baþýnda


Bir resim çizip, inanýyorum tüm saflýðýmla
Kendi renklerimin parklaklýðýna
Hep beyaz yüzler çiziyorum
Karanlýk dünyamýn ortasýna
Ýnandýrmak istediðim için gözlerimi
Ýnanýyorum aydýnlýk yüzlerin varlýðýna


Baþlýksýz yazýlar yazýyorum
Anlamý olmayan belli belirsiz
Bir türlü noktalanmayan
Sonunda hep ünlem olan


Göðe uçuruyorum kanadýna sevda yüklediðim kuþlarý
Geri dönmeseler de, bilirim mavidir göðün yüzü


Ardýndan gülümsemek ne güzeldir
Hýrpalanmamýþ saatlerin mertliðine
Kýrýlmadan gönül, þaþmadan yörüngesinden
Dokunmak mavi umutlara ne güzeldir


Kendime sustuðum kadar büyüyorum içimde...


s.ç

Sosyal Medyada Paylaşın: