Pusat Zaman

Gökyüzünde kayan yýldýzla bir dilek tuttum
Özlemlerim içinde saklý
Korkusuzca içimde yaþatýyorum
Fýrtýnalara direniyorum


Ellerimde umutlarým
Karanlýklarýn içinde
Baksam da puslu penceremden
Fesleðenlerin kokusu
Daðýtýyor, kara bulutlarý
Manalý bir tebessüm beliriyor
Dudak kenarlarýmda


Ardýndan, sessizce durmaksýzýn
Hasretler diziliyor boðazýma
Düðümleniyor hýçkýrýklar
Her soluk alýþýmda


Büyüttüm içimde yine de
Özgürlüðün, siyah beyaz resmini


Bakýyorum dar ve karanlýk sokaðýma
Kalabalýk yalnýzlýklarýn içinde
Bir su birikintisi
Gözyaþlarýnýn sýrrý içinde


Üzerine basýp geçilen
Hüzün ve keder yaðmurlarý...


Kayýp bir þehirde yüreðim
Tuttuðum dilekte ümitlerim
Yazdýðým kelimelerde dünüm, yarýným, bugünlerim


Bir de hiç susmayan gönül ezgilerim
Bazen aðýt, bazen bir deyiþ



Þafak sökerken
Týrnakla kazýnan gecenin
En karasý, ömrün pusat zamaný…

s.ç


Sosyal Medyada Paylaşın: