Madem ahde vefânýn vebâli üzerimde
Yükümün kederiyle doluyorsam kime ne
Madem suretin mýhlý ,kokun hâlâ terimde
Gönlüm hüzne mestane soluyorsam kime ne
Gecenin karasýndan çözerken asi taný
Aðaran güne inat, þerle kalkan þeytaný
Iskalayýp baþýndan geçirerek kaytaný
Nefsime seni Hak’tan diliyorsam kime ne
Bir nefeslik ömrümün sonuna çeyrek kala
Zülfümde ak cümbüþü, arasý seyrek kala
Hüznümün boþluðuna düþmeye sýyrýk kala
Vurdumduymaz yanýmý salýyorsam kime ne
Kýrgýnlýða alýþkýn, kaçýk dilin yergisi
Döner kendi kendine bitmeyince yargýsý
Yerle, gök arasýna gerip yürek sergisi
Balýklama içine dalýyorsam kime ne...
Dalýyorsam, kime ne! Özün piþtiði serden
Öfkemin sýnýrýnda sözün taþtýðý yerden
Baðrýmda canhavliyle, közün düþtüðü yerden
Hakikat perdesini deliyorsam kime ne
Sevgim aþar alemi varlýðýndan uzaksa
Çýktýðým yolculuðun hazzý (b)aþka tuzaksa
Ve, sevdan; canýma can, umuduma azýksa
Orda bir ömür boyu kalýyorsam kime ne.
Nezahat YILDIZ KAYA