Ben
Sevmeyi öðrenemedim bir türlü
Týpký ölmeyi
Gitmeyi
Ýçmeyi
Dokunmayý
Konuþmayý
Gülmeyi bilmediðim gibi
Sevmeyi de bilmiyorum
Bilemiyorum demek ki...
Hayatým boyunca
Dorukta yaþadým tüm duygularýmý
Anneliði yaþadým doruklarda
Evlatlerýma herþey oldum
Herþeyi olamadým kimselerin
Hiç bir þeyi de olmadýðým gibi...
Beceremedim nasýlsa sevmeyi
Sevilmeyi.
Ýstemesini de bilmem pek
Nasýl istenir
Nasýl söylenir
Bilemem ki...
Ayaklarým acýr konserde
Biter bitmez çýkarýr ayakkabýlarý
Alýrým elime
Yürürüm yalýnayak taþlarda
Asfalt yolda
Aldýrmadan þaþkýn bakýþlara...
Bazen kalabalýk bir çarþýnýn ortasýnda
Bir þarký takýlýr dudaklarýma dilime
Koparýp da atamam
Baþlarým hafiften mýrýldanmaya
Utanmam...
Kaldýrým kenarýna sýðýnmýþ
Kimsesiz bir kedi gördüðümde
Bir ince sýzý yükselir
Gönül bahçemin dikenli tellerinden
Dayanamam
Bir kaç damla yaþ takýlýp kalýr
Gözlerimin penceresinde
Ve...
Bir serçe misali çýrpýnýr durur delicesine
Yol bulup akmak ister
Dudaktan kalbe...
Geceleri sever oldum yavaþ yavaþ
Belki de örtü çektiði için çirkinliklere...
Öðrenemedim kin tutmayý
Nefreti, yargýlamayý, öðrenemedim iþte...
Ýçip içip sarhoþ olmak
Daðýtmak, daðýlmak
Naralar atmak
Aðlamak isterdim doyasýya...
Aðlamayý özledim
Yoksa tufandan önceki kasýrga mý bu?
Ama en çok neyi isterdim biliyor musunuz?
Yüreðimi söküp atmayý...
Yüreksizlere yol göstersin diye...
Asimaral... 08.OCAK.2007