Uykusundan uyanýrken gece Ellerin gelir aklýma Dokunur sevgiyle umutlarýma. Açýlýnca güne(þe) bahçedeki çiçekler Bakýþlarýnda ki gülücük, konar yanaðýma
Buluþtuðumda hazan deðmemiþ duygularla Çiy damlalarý saklanýyor saçlarýma Nefesin misali ýslak Hiç özlememiþ gibi sana tok Hiç tanýmamýþ gibi sana aç Gözlerim
Zamanla sohbet ederken anýlar Kuþlar konuyor tellerine sözlerin.
Yaðmur damlasýnda gökkuþaðý, Kafdaðýnda bulut oluyorsun Ýþte tam da o zaman Yaslamýþken sesine baþýmý Özlemiþ diyor rüzgarlar; Seni çok özlemiþ
H_A_K Sosyal Medyada Paylaşın:
Hava Avcı Köseoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.