Kırk Bohça

Baharý ben ekmiþtim o badem gözlerine
Irmaklar kýskanmýþtý verdiðim can suyunu
Adamýþken ömrümü sevdamýn izlerine
Yüreðim göremedi, ah hercai huyunu

Dans ederken ceylanlar hülyalý bakýþýnda
Karýncalar gülümser, çiçekler boy verirdi
Yanýp küle dönerdim kan donduran kýþýnda 
Hükmü yoktu ayazýn, kar sesinde erirdi

Aðyarý yâr bilip de gittiðin günden beri
Maziyi kýrk bohçaya sarýp koydum kenara
Belki yýllar geçince sende artar deðeri
Anlarsan þayet bir gün, onu kendinde ara

Yaralý benliðimi görmedin göremedin
Bütün gitmelerimde kendime eksik döndüm
Gelecek günler için bir umut veremedin
Hep gönül ateþimin suskun külüyle söndüm

Yarým kalmýþ cümleler cana kast eder gibi
Alay edip gülümser hadi gel tamam eyle
Göklerim paramparça garip derbeder gibi
Arâf ‘taki ruhuma umutlu sözler söyle

Bilki iþte o vakit, Firavun tövbe edip  
Kýzýl toz bulutuyla Nemrut daðýndan iner
Bilki bütün hüzünler yeryüzünü terkedip
Dünyanýn üzerine cennet kokusu siner

-------h.a.k


Sosyal Medyada Paylaşın: