Kardelen çiçeði gibisin bana, öylesine ve kendiliðinden açan. Sessizce baþýmý yasladýðým, her caným yandýðýnda...
En hoyrat rüzgarlarda bile, köklerin kopmaz topraðýndan, usanmazsýn, savrulup uçuþsa da da dallarýn bir o yana bir bu yana... Ne açmaktan vazgeçersin, ne solarsýn, býrakmamak için beni, yalnýzlýðýn kýyýlarýnda.
KARDELENÝM BENÝM, bembeyaz, her dokunduðunda kokun, titrer yüreðim.
Her zaman yanýmdasýn, sevdanýn en sarp yamaçlarýnda, bütün kirli poyrazlardan uzak, bütün hýrçýn lodoslardan arýnmýþ sükunetinle, bütün açmýþ çiçeklerin en beyazlýðýnda, takmak istiyorum seni, mýsralarýmýn en ince satýrlarýna,
Kardelen çiçeði gibisin bana, vazgeçemediðim, yokluðunu hissettiðim, sensiz baþlayan sabahlarýmýn buz kesen soðuðunda, yüreðimde açan, aydýnlýðýmsýn. Sosyal Medyada Paylaşın:
Güzelçamlı 2021 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.